אנו רוצים להודות לקרן 'מרור' על מוכנותם לתמוך ב'אלה'. הודות לעזרה זאת נוכל להמשיך בעבודתנו לזמן רב. כמו כן, נרצה לברך את יו"ר קרן 'מרור', מר אלברט דה פריס, לרגל קבלת התואר 'אביר במסדר המלכה'.

לאחר בקשות רבות נפתחת ב'אלה' קבוצה חדשה להורים לילדים בוגרים, הרוצים להיטיב את הקשר עם ילדיהם, או ללמוד להתמודד עם הבעיות של הורות לילד בוגר.

בראשון ביולי תפרד מ'אלה', אחת מותיקות הצוות, סוניה לצטר-פאו, בשביל, בין היתר, ללכת ללמד אנשי מקצוע וסטודנטים. הרבה השתנה במקצוע העבודה סוציאלית ב-25 שנות עבודתה של סוניה. הידע על טראומה ו-PTSS גדל, הטיפול התפתח, החברה מודעת לבעיות שיש לניצולי שואה, והניצולים עצמם מדברים יותר.

בסוף מאי השקנו במפגש חגיגי את ספר האוטוביוגרפיה של ריק לוי, 'שביל חיי'. ריק משתתפת בקבוצת הכתיבה של תל אביב מאז שנת 2003, ועובדת כבר שנים על פרויקט זה.

אני אישה בת 40, נשואה עם ילדים. כבר כמעט שנה אני מרגישה שאני מוכרחה לעשות שינוי בחיים שלי. לכאורה הכל אצלנו שגרתי ואפילו מצויין. הילדים הולכים לבית הספר, יש להם ציונים טובים וחברים בכיתה. לשנינו יש עבודות טובות ושכר לא רע. מערכת היחסים עם בעלי תקינה, אבל אני מרגישה שמשהו חסר, 'תקועה' ולא יודעת מאיפה להתחיל כדי לשנות את חיי בצורה כזאת שאהיה יותר מאושרת וארגיש משמעות אמיתית. מה לעשות?

מאת: פני פבר

אני זוכרת, שכשהייתי בערך בת שש נסענו לכמה ימים לבקר את הדודה שלי בצפון הולנד. היה חורף ונורא קר. בלילה התעוררתי מרוב הקור הנורא ,לבשתי את כל הבגדים שלי ונכנסתי שוב למיטה. למחרת דודה שלי שאלה למה לבשתי את כל הבגדים שלי ואחרי שסיפרתי לה מה הסיבה, היא שאלה אם אני רוצה לישון במיטת-ארון (בהולנד של פעם, זאת הייתה מיטה צמודה לסלון ,שנמצאת כאילו בתוך הסלון כשהדלתות פתוחות ושניתן גם לסגור).

We willen de SCMI heel hartelijk danken voor hun bereidheid om Elah te steunen. Dankzij deze hulp zullen we ons werk nog lang kunnen voortzetten. Tevens onze felicitaties aan de voorzitter van SCMI, dhr. Albert de Vries, voor zijn onderscheiding als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Op velerlei verzoek gaat Elah van start met een gespreksgroep voor ouders van volwassen kinderen die de relatie met hun
kind (eren) willen verbeteren, of beter willen leren omgaan met de moeilijkheden van het ouderschap op latere leeftijd.

Elah is van plan een nieuwe gezelligheidsgroep te beginnen voor Nederlandssprekende ouderen, zelfstandig of in een bejaardenhuis wonend, die niet meer zo vaak de deur uit gaan, maar het wel leuk vinden om met anderen in contact te zijn en onder het genot van een kopje koffie leuke onderwerpen te bespreken die te maken hebben met de gemeenschappelijke Nederlandse achtergrond. 

Op 1 juli neemt Sonia Letzter-Pouw, een van de veteranen in de staf, afscheid van Elah om onder meer te gaan lesgeven aan vakgenoten en mensen in opleiding. In de ruim 25 jaar dat Sonia als therapeut werkt, is veel veranderd. De kennis over trauma en ptss is enorm gegroeid, de behandeling ontwikkelde zich, de samenleving weet van de problematiek van oorlogsoverlevenden, en de overlevenden zelf zijn mondig geworden. 

Eind mei hebben we tijdens een feestelijke bijeenkomst 'Mijn Levenspad' gepresenteerd, de autobiografie van Riek Levie. Riek is sinds 2003 lid van de schrijfgroep Tel Aviv en heeft jarenlang aan dit project gewerkt.

Ik ben een vrouw van veertig, getrouwd en met een gezin. Al bijna een jaar voel ik dat er verandering moet komen in mijn leven. Alles oogt goed thuis, de situatie is zelfs uitstekend. De kinderen gaan met plezier naar school, halen goeie cijfers en hebben vrienden. Mijn man en ik hebben allebei leuk werk en heel redelijke salarissen. Onze relatie is prima. Toch heb ik het gevoel dat er iets ontbreekt of vastzit, en ik weet niet waar ik het moet zoeken of wat ik moet doen om me gelukkiger en meer bevredigd te voelen. 

door Fennie Faber

Toen ik een jaar of zes was, gingen we enkele dagen op bezoek bij mijn tante in het noorden van Nederland. Het was winter en heel koud. 's Nachts werd ik wakker en had het zo koud, dat ik mijn kleren weer aantrok en daarmee terug in bed dook.
 

Eind 2012 ontdekte Natascha Straatman dat haar overgrootvader in 1944 is omgekomen bij het bombardement in Nijmegen. Dat maakt op haar diepe indruk en inspireerde haar tot een gedicht.